امیر المؤمنین ، علی (ع) می فرمایند :

« چشم ها نخشکید مگر بر اثر سخت دلی
و دل ها سخت نشد مگر به سبب گناه زیاد »
دوستان عزیزم اگه یه خورده دقّت کنید می بینید که این حدیث مثل یه زنجیر به هم پیوسته می مونه که حلقه هاش به هم وصلند. این حدیث به نظرم توی شب های قدر خیلی کاربرد داره.
می خواییم بریم درخونه ی خدا، ولی چون می دونیم که با گناهامون چقدر خدا رو رنجوندیم و در حقّ خودش و خودمون بد کردیم رومون نمیشه در بزنیم ولی خودش می دونه که پشت در وایسادیم.

امام علی جونم تو رو خدا بیا کمکمون کن. بیا یادمون بده که چطور در بزنیم ...
آخه هرجا که میرم میگن : یا علی مدد ( حتمن بین تو و خدای بزرگت یه سر وسرّی هست دیگه! )
تو که ولی الله هستی میدونی که گناهکاریم و خودت گفتی که هر کی گناه کنه دلش سخت میشه و هرکی دلش سخت شد اشک چشمش در نمی آد ...
مولای من حالا من خودم  اعتراف می کنم که آره  من گناه کارم

بیا ما رو کمک کن و سر چشمه ی اشک چشممون رو جوشان کن ...
کافیه که در غم شهادت تو و غم گناه خودم این گوهر پاک رو جاری کنم، اون وقته که در باز میشه

علی جانم ! به من بگو ببینم که :

به فرقت کِی اثر می کرد شمشیر ؟
گمانم ابن ملجم یا علی گفت.